Ιαματικές πηγές: Λουτράκι Κορινθία
Το Λουτράκι είναι μια πόλη της Κορινθίας, που αποτελεί την αρχαιότερη λουτρόπολη της Ελλάδας,
Και φημίζεται για τα ιαματικά νερά της. Βρέχεται από τον Κορινθιακό κόλπο, ενώ πάνω από την πόλη δεσπόζουν τα Γεράνεια όρη.
Οι ιαματικές πηγές – Η πρώτη Λουτρόπολη
Ιαματικές πηγές ονομάζονται οι πηγές τα νερά των οποίων έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Τα Ιαματικά Νερά,
Πηγάζουν μέσα από πετρώματα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μέχρι την επιφάνεια της Γης,
Αποκτούν τα ιχνοστοιχεία και τα μεταλλικά συστατικά τους στα οποία οφείλεται και η ιαματική – θεραπευτική τους δράση.
Ο Ηρόδοτος ήταν ο πρώτος που παρατήρησε τη θεραπευτική επίδραση των Ιαματικών Νερών στον άνθρωπο
Ενώ ο Ιπποκράτης ήταν αυτός που ασχολήθηκε συστηματικά με το αντικείμενο, κατηγοριοποίησε τις πηγές και κατέγραψε τις ασθένειες στις οποίες είχαν ευεργετική δράση.
Οι γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων θεραπευτικές και ευεργετικές ιδιότητες των νερών του Λουτρακίου,
Προσφέρουν από τα βάθη των αιώνων πρόληψη και θεραπεία, σε πλήθος παθολογικών, μυοσκελετικών, δερματικών και άλλων παθήσεων,
Αλλά ταυτόχρονα χαρίζουν ευεξία, χαλάρωση, αναζωογόνηση, αντιγήρανση και απόλυτη αναγέννηση σώματος και πνεύματος.
Ήδη από την εποχή του Ιπποκράτη,
Είχε διαπιστωθεί ότι η υδροθεραπεία σε ζεστό νερό (30 – 31 οC), προάγει τη μυϊκή χαλάρωση, μειώνοντας την ευαισθησία στον πόνο, ενώ οι ιδιότητες του ιαματικού νερού σε συνδυασμό με την θερμοκρασία,
Κατεβάζουν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το Ιαματικό Νερό Λουτρακίου, έχει συνδέσει το όνομά του από τα πανάρχαια χρόνια, με τη θεραπεία πολλών επιφανών προσωπικοτήτων,
μεταξύ αυτών και του Ρωμαίου στρατιωτικού και πολιτικού Λεύκιου Κορνήλιου Σύλλα.
Η πρώτη αναφορά για τις αναζωογονητικές του ιδιότητες,
Γίνεται ήδη από τον ιστορικό Ξενοφώντα, ο οποίος στο έργο του «Ελληνικά IV» αναφέρει,
Οτι οι Σπαρτιάτες στρατιώτες μετά τις μάχες, για να ξεκουραστούν και να αναζωογονηθούν, κατέφευγαν στη ζωογόνο δύναμη των Ιαματικών Νερών της αρχαίας κώμης των Θερμών.
Η χρήση του Ιαματικού νερού Λουτρακίου συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των Βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων
Και εν συνεχεία το Λουτράκι, με σημείο αναφοράς τα ιαματικά του λουτρά, αναγνωρίστηκε ως μητροπολιτικό κέντρο της τουριστικής Ελλάδας και ως πρώτος θεραπευτικός σταθμός.
Από τα βάθη των αιώνων το ιαματικό νερό του Λουτρακίου, έχει καθιερωθεί σαν σύμβολο φυσικής υγιεινής ζωής, ευεξίας και αναζωογόνησης του σώματος και του πνεύματος.
Για το λόγο αυτό, έχει χαρακτηρισθεί ως «Το Νερό της Ζωής».
Το Λουτράκι αποτελεί την κοιτίδα του Ελληνικού Θερμαλισμού.
Χαρακτηρίζεται ως η αρχαιότερη λουτρόπολη της Ελλάδος, διότι ενώ από το 1914 ξεκίνησε να λειτουργεί ως οργανωμένος χώρος Θερμαλισμού,
Η Ελληνική πολιτεία βρισκόταν ακόμα στο στάδιο των προπαρασκευαστικών εργασιών του Ελληνικού τουρισμού.
Η σύγχρονη ιστορία του Λουτρακίου και του Ιαματικού Τουρισμού αρχίζει το 1847, οπότε και πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αναλύσεις των μεταλλικών υδάτων από τον καθηγητή Τζιοβάνι Μπατίστα Δελβινιώτη.
Το 1855 δημιουργούνται οι πρώτες ξύλινες λουτρικές εγκαταστάσεις με 10 λουτήρες, ενώ το 1874 αυτές αντικαταστάθηκαν από λιθόκτιστες.
Το 1934 χτίστηκε το απαράμιλλης αρχιτεκτονικής κλασικό κτίριο των Λουτρών Πολυτελείας
Το κλασικό αυτό κτίριο ανακαινίσθηκε το 2009 – 2010
Και συνδέθηκε αρμονικά με τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του νέου υδροθεραπευτηρίου.
Τα ιαματικά ύδατα χαρακτηρίζονται υπόθερμα, χλωρονατριούχα, μεταλλικά, ασθενώς αλκαλικά, θερμοκρασίας από 29,5 οC έως 31,4 οC και ραδιενεργά 31 μονάδες Mache.
Η Λουτροθεραπεία στις πηγές αυτές, που αναβλύζουν από μεγάλο βάθος εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη θεραπεία,
Για αρθροπάθειες, ρευματοπάθειες, για την αποκατάσταση της κινητικότητας μετά από ορθοπεδικά χειρουργεία, ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, δισκοπάθεια και βοηθά ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση και αποκατάσταση μυοσκελετικών και αθλητικών κακώσεων.
Το Ηραίο και η λίμνη της Βουλιαγμένης
Στα βορειοδυτικά του Λουτρακίου και μετά το καταπράσινο χωριό της Περαχώρας, κοντά στο Φάρο του ακρωτηρίου Μαλαγκάβι σώζονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Ήρας.
Το Ηραίο της Περαχώρας
Αποτελείται από δύο τμήματα και για το λόγο αυτό πιστευόταν μέχρι πρόσφατα ότι επρόκειτο για δύο ιερά, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία (=στο άκρο της στεριάς) και στην Ήρα Λιμενία (=του λιμανιού).
Νεότερες ανασκαφές έχουν οδηγήσει σήμερα τους ερευνητές στην άποψη ότι υπήρχε ένα και μόνο ιερό, της Ήρας Ακραίας – Λιμενίας.
Στο νοτιότερο τμήμα του ιερού -ιερό της Ήρας Ακραίας- η λατρεία άρχισε κατά τη γεωμετρική περίοδο και ο πρώτος ναός της Ήρας κτίστηκε το 800 π.Χ.
Τα ερείπια του αρχαίου ναού αφιερωμένου στη θεά Ήρα κατηφορίζουν σχεδόν μέσα στο νερό.
Η λίμνη (που δεν είναι ακριβώς λίμνη γιατί ενώνεται με τη θάλασσα μέσα από ένα μικρό κανάλι) περιβάλλεται από φυσικό πευκόδασος και θεωρείται μία από τις ομορφότερες της Ελλάδας.
Είναι ένας κλειστός βαθύς θαλάσσιος κόλπος που επικοινωνεί με τον Κορινθιακό με στενό πορθμό πλάτους 6-8 μέτρων όπου παρατηρείται σε μικρή έκταση το φαινόμενο εισροής και εκροής υδάτων λόγω παλίρροιας.
Για να ξεχωρίζει από την αντίστοιχη λίμνη Βουλιαγμένης της πρωτεύουσας, συμπληρώνεται με τον προσδιορισμό Λουτρακίου-Περαχώρας.
Εν μέρει οφείλει το όνομά της στον αρχαιολογικό χώρο του Ναού της Ήρας,
Που βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τη λίμνη.
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Εσχατιώτις» ή «Γοργώπις».
Σε απόσταση 4 χλμ. προς τα Νότια, στην κατεύθυνση της Κορίνθου βρίσκεται η Διώρυγα της Κορίνθου.
Από τον κόλπο του Ηραίου
Η θέα των νότιων ακτών του Κορινθιακού, με τους ορεινούς όγκους που ξεχωρίζουν επιβλητικά στο τοπίο χαρίζουν ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα κατά τις απογευματινές ώρες πάνω ακριβώς από το αρχαίο λιμάνι του Ηραίου.
