Γεφύρι της Πλάκας ο θρύλος για τα 10.000 αβγά

Οι χαλύβδινες ενισχύσεις στην δόμηση των βάθρων

Ο Παναγιώτης Κωστούλας, επιβλέπων μηχανικός και μέλος της ομάδας “Μπουλούκι”

Οι χαλύβδινες ενισχύσεις στην δόμηση των βάθρων, που λειτουργούν ως σύνδεσμοι για την συγκράτηση των πετρών στις διαφορετικές παρειές τους,

Αντιγράφηκαν επίσης, με τη διαφορά ότι τώρα είαι ανοξείδωτες, με στόχο τη μεγαλύτερη διάρκειά τους.

Επίσης, χρησιμοποιήθηκαν «ξυλοδεσιές»

Ξύλινες συνδέσεις των τοίχων μεταξύ τους,

Παρόλο που είναι δεδομένο πως θα διαβρωθούν από τον χρόνο, όπως συνέβη με αυτές του αρχικού γεφυριού.

Οι απόψεις των τεχνικών αναφορικά με την χρησιμότητα των συνδέσεων αυτών διίστανται, με άλλους να υποστηρίζουν πως χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση των βάθρων,

Και άλλες απλά για τη συνοχή και συγκράτηση του συνόλου της κατασκευής έως την ολοκλήρωσή  του.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο τρύπες και κάποια υπολείμματα ξύλου είχαν απομείνει στις δύο από τις συνολικά τέσσερις σχάρες,

Του ανατολικού βάθρου του γεφυριού, ενώ ισάριθμες πιθανολογείται πως υπάρχουν και στο δυτικό.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό της αυθεντικής κατασκευής που προβλημάτισε τους επιστήμονες ήταν η διπλή καμπυλότητα στην κορυφή του κεντρικού τόξου της γέφυρας.

Ένας δεύτερος νοητός μικρότερος κύκλος δημιουργούσε μια ασυνέχεια. Σχημάτιζε μια «καμπούρα» που ανέβαζε το ύψος του «κλειδιού» κατά περίπου μισό μέτρο ψηλότερα από εκεί που θα έφτανε αν ακολουθούνταν το ημικύκλιο του κεντρικού τόξου.

Το «κλειδί» είναι η τελευταία πέτρα που τοποθετείται στην κορυφή του τόξου και «δένει» το σύνολο της κατασκευής που «κάθεται» στο βάρος της.

Διαβάστε περισσότερα εδώ
Πηγή: Β. Ιγνατιάδης, Έθνος